Kalabalığın İçindeki Sessizlik: Abdal Mehmed Türbesi’nin Gölgesinde Simit ve Çay Sohbetleri

Bursa’nın kalbinde, Demirtaşpaşa Mahallesi’nin dar sokaklarından birine sapınca karşınıza hem tarih hem de günlük hayatın iç içe geçtiği özel bir köşe çıkar: Abdal Mehmed Türbesi ve Camii.

Bir yanda asırlık bir dervişin huzurlu sessizliği, diğer yanda simit kokusuna karışan çay buharı ve sohbet sesleri...

Sabah erken saatlerde, tarihi Abdal Fırını’nın önünde kuyruklar uzar. Taze çıkan simitlerin kokusu, çarşıdan geçenleri bile bu sokağa çeker. Sıcak simidini alanlar, hemen birkaç adım ötedeki Abdal Çay Bahçesi’ne geçer. Çay bardakları tınlar, kuşlar cıvıldar, bir yandan da şehir telaşının ortasında küçük bir huzur adası kurulur.

Öyle kalabalıktır ki bazen oturacak yer bulunmaz. Kapalı Çarşı’nın alt kısmında kalan bu çay bahçesi, esnaftan öğrencilere, yaşlılardan turistlere kadar herkesin uğrak noktasıdır. Bir zamanlar yalnızca bir fırın olan yerde, artık üç farklı simit fırını vardır. Yine de kuyruklar hiç bitmez — çünkü o simidin tadı, Bursa’nın kendisi kadar köklü bir gelenektir.

Ama bütün bu canlılığın, sohbetin ve kalabalığın hemen yanı başında, Abdal Mehmed Hazretleri sessizce dinlenmektedir. 1400’lü yıllarda yaşamış olan bu büyük derviş, Bursa’nın gönül erlerinden biridir. Türbesinin çevresi her gün yüzlerce insanla dolup taşar; fakat çoğu zaman o sessiz kabir, kalabalığın arasında unutulur.

Belki de bu manzarada, zamanın garip bir cilvesi vardır: Yüzlerce insan, dervişin adını taşıyan fırından simidini alır, adını taşıyan bahçede çayını içer ama çoğu, adını taşıyan o mübareği fark etmez.

O ise, asırlardır aynı dinginlikle, “kalabalığın içindeki yalnızlığı” yaşamaya devam eder.

O yüzden, bir dahaki sefere o sokaktan geçerken, elinizde çayınız ve simidiniz varken, başınızı hafifçe kaldırın. Orada, tarih sessizce sizi izliyor. Belki de bir Fatiha, hem geçmişle bugünü, hem de sessizlikle kalabalığı birleştirmenin en güzel yolu olur.