Yolcu Tv Haber

Bu ülkede kimse işini tam yapmaz.

Ama herkes yapıyormuş gibi görünür.

Toplum, içi boş gösterişlerin sergilendiği koca bir tiyatro sahnesine dönüştü.

Perde açık, replikler ezberden, ama vicdanlar perdesi kapalı.

Gürültü bol, ama gerçeğin sesi kısık.

🎭 Mış Gibi Demokrasi

Sandık konur, oy atılır, sayılır.

Ama kimse hesap vermez.

Göstermelik bir yarış, sonuçları belli bir tiyatro.

Yani demokrasi değil bu:

Makbuzlu bir illüzyon.

Sistem halkı kandırır, halk da buna alışır.

👔 Mış Gibi Liyakat

Okursun, ezberlersin, KPSS’ye girersin.

Sonra torpil geçer önüne, mülakat denen tiyatroda kaybedersin.

Ve herkes bunu bilir ama dili tutulur, çünkü sıra kendisine gelsin ister.

Bu, liyakat değil; sus payı sistemidir.

📺 Mış Gibi Medya

Gazete değil, broşür okuruz.

Haber değil, manipülasyon.

Sunucu değil, emir eri.

Basın özgürlüğü değil bu; bu şırıngalanmış bilgiyle halkı uyutma operasyonu.

Gerçek konuşan susturulur, susturan ödüllendirilir.

🕌 Mış Gibi Dindarlık

Diline dua, cebine haram sığdıran dindar tiplemesi…

Cuma’da en önde, işyerinde işçiyi sömüren patron modeli…

Riyakârlık bu milletin omzuna sarılmış sahte bir tesettür.

Allah korkusuyla değil, toplum baskısıyla yön belirleniyor.

Bu, iman değil; pazarlık.

🌳 Mış Gibi Çevrecilik

Orman katledilir, adına fidan festivali yapılır.

Beton dikilir, adı yeşil kalkınma olur.

Termik santralin gölgesinde “iklim çalıştayı” düzenlenir.

Plastik poşete ceza kesilir ama devasa şirketlere dokunulmaz.

Bu doğayı değil, imajı kurtarma gayretidir.

🎓 Mış Gibi Eğitim

Okul var ama düşünce yok.

Ders var ama sorgulama yasak.

Öğrenci var ama umudu yok.

Sınavda ezberleyeni alkışlayan, düşüneni susturan bir eğitimden ne çıkar?

Bu eğitim sistemi ancak köle üretir.

🧠 Mış Gibi Aydınlar

İki kitapla entelektüel, üç cümleyle kanaat önderi…

Ama zulme sessiz, korkuya teslim, iktidara meyilli…

Bedel ödemeyen sözde fikir insanlarının devrindeyiz.

Aydın değil bunlar; süslenmiş susturucular.

💔 Ve Mış Gibi İnsanlık

Yardım eder gibi görünür, gösteriş için paylaşırız.

Sever gibi yaparız, menfaat için bağlanırız.

Ağlar gibi yaparız ama asla değiştirmeyiz.

Vicdan, afiş olur ama adalet sokağa uğramaz.

İnsanlık, vitrinde kaldı; sokaklar duyarsız.

❗ Ne Zaman “Gibi” Olmaktan Vazgeçeceğiz?

Bu milletin en büyük hastalığı, göstermelik yaşamaya alışmasıdır.

Gerçeği konuşan dışlanır, rol yapan yüceltilir.

Ama şunu bilin:

Bu sahte kostümlerle yaşamaya devam edersek,

bir gün kendimizi bile tanıyamayacak hale geleceğiz.

Gerçek cesaret ister.

Gerçek yalnız bırakır.

Gerçek bazen acıtır ama sadece o kurtarır.

Ya gerçeğe döneceğiz…

Ya da “hiç gibi” silinip gideceğiz.