Haberin Doğru Adresi: Türkiye ve Bursa Gündemi Burada

Ey Yâr-i Nagamkâr

*

Osmanlı’nın son döneminde yetişen ve  1915 yılında İstanbul’da vefat eden  Şair Tevfik Fikret ismi, akla  daha çok,  muhalefet, ümitsizlik, bedbinlik  ve Mehmet Akif ile aralarında geçen inanç ile ilgili tartışmaları getirir.

Mesele bundan ibaret değildir.

Şüphesiz onun da şen şakrak dönemleri olmuş, saz ve sözlerle cûş u hurûşa geldiği demler de yaşamıştır. Şarkı okuyan güzellere şiirler yazmış, nağmeli hanendelere alkış tutmuştur.

Çalıp okuyan kişiye hitabeden, Ey Nağmeli Sevgili başlıklı şiir de onlardan biridir.

Çal kelimesiyle başlayan ve değişik mısralarda 13 defa tekrar edildikten sonra aynı kelime ile son bulan uzun şiiri okumak ister misiniz?

Ey Yâr-i Nağamkâr

Çal, ben de olup şevk ile ahengine peyrev

Dillerdeki sevdaları cûşân edelim, çal!

Her namene şiirimi kurban edelim, çal!

Çal, âlem-i ervahı da raksân edelim, çal!

İlan ediyor aşkını her name sesinde,

Giryan oluyor savt-ı hazininde muhabbet

Ervah kanatlanmış uçar pîş ü pesinde;

Bahşetmede ahengine bir neşeli rikkat

Güya o kanatlardan uçan nefha-i cennet.

Ey gıpta-i nâhîd, ki zîr u bem-i sazın

Eflâki de, ecramı da inletse revadır;

Ey rişk-i melaik, nagam-ı rûh nevazın

Cennetlere hurilere cân bahş-i safadır…

Bak ağlıyorum, giryeme bin hande fedâdır!

Zapteyleyebilsin mi gözüm eşk-i revanı?

Titrer, bu neva gûşume geldikçe, sebatım

Ey yâr-i nagamkâr, sakın kesme nevânı:

Vur, kopsa da mızrabın ile târ-ı hayatım,

Çal, şimdi şu an olsa da ân-ı sekerâtım!

Bir yaralı kuş çırpınıyor sanki telinde

Çıkmakta bu âvaz o garibin ciğerinden

Udun mu hüner, yoksa o cananın elinde

Bir feyz mi var kim daha mu‘ciz hünerinden?

Billah o eldir koparan ruhu yerinden

Çal, ben olup ‘âh’larımla sana demsaz,

Çâk eylemedir sine-i aşkı emelim, çal!

Tesir-i tarabla ederek kol kola pervaz

Tâ arş-ı İlahi’ye kadar yükselelim, çal!

Çal sevdiceğim, çal meleğim, çal güzelim… Çal!