Şair-Yazar Mehmet Şirinefe Yazdı: Nostalji

Mehmet Şirinefe / Şair-Yazar

Hava güzel piknik yeri.
Herkesin telaşı kendine göre.
Tam yanımızda gibi yakın mesafede
amcamın biri hanımına yüksek sesle
dalak şiş, böbrek şiş, karın şiş, anlamadım yâ bu nasıl iş be kadın diye çıkışıyor.
Belli ki sıkıntılı
Teyze munis, sessiz çay demlemekle meşgul.
Ateşi üflüyor ama rahat,telaşsız aldırış etmiyor.
Bulunduğumuz yer göl kenarı güzel ama sık ağaçlıklı harika bir yer.
Her ağaç gölgesi devre mülk gibi sanki.
Dağınık,seyrek, küçük küçük,
öbek kalabalık.
Biz daha yeni yerleşirken millet sabahın köründe manzarayı kapmış keyifine bakıyor.
Mangallar yakılmış duman dumana, duman göze kaçsa da tabi ki zevkli.
Ağlamaklı yaşlanır göz kısılır puslanır ya eski günleri hatırlatı bana.
Kaç sene oldu bilmem ki böyle bir yere gitmeyeli.,
Farkına vardım hayatın yaşamanın.
Tâ indim o çocukluk yıllarıma kadar.,
Ne güzeldi be diye hayıflandım ve hayale daldım düşledim maziyi.
Çoğu çıkmazdı sokakların, evler kerpiçti., Serin, kocaman bahçeli, kapılar sanki yok gibiydi devamlı açık ardına
kadar.
Tavuk, ördek,köpek,kedi,hindi, hepsi arkadaş gibiydi tanırdı bizi.
Kimse kovmazdı bahçesinden ağaçların meyvasına, dalına versek bile zarar.
Tabi ki onlarda kabullenirdi sanki kendi çocuğu gibi.
Çok izi var bende düşmenin.,
Bahçeler oyun yerimizdi.
Geniş avlulu evlerde yapılırdı düğünler.
El birliğiyle kolaydı her şey kimse itiraz etmezdi zevkle yardım ederdi. Sokaklar dardı ama yürekler dağ gibiydi geniş ve merhametli.
Yaaa., kaybettik hepsini.,
Bu özenti çocuklarının yüzünden şimdi.
Yeni şehircilik anlayışı bozdu her şeyi. Kelleştirdi nostaljiyi tarumar etti.
Be adam bırak eskiyi dursun durduğu yerde koru mazini.
çek git işine,geniş bi daire çiz, onun dışında yap ne yapacaksan planın neyse.! Bırak kalsın yeninin içinde eski.
Sana ne.?
Mahvettik kendi kendimizi.
Üst üste sandiviç gibi on beş yirmi kat, sanırsın küçük bir köy gibi topraksız kurak.
ucube konutlar dikine çivi gibi.
Ayak yere göze yeşil değmez ya ondan herkes yorgun ve asabi.
Sanki vurgun yimiş gibi.
Günahı boynunuza o cumbalı kâgir konakların, kestiğiniz ağaçların., Tuttu intizarı hepimizi
Birbirine yabancı ve öfkeli bir komşuluk
Yaşıyoruz.
Hepimiz yalnızız ve huzursuz.,
Eee hadi.
Memnunsunuzdur gâri.