Yazar Feridun Andaç Yazdı: Göremediklerimi Görebilseydim Eğer
Feridun Andaç-Yazar
“Çoğu zaman karşılıklı konuşma bu görme-görülme
dile getirme çabasıdır. 'Sizin İçeriği nasıl
Gördüğünüz'ü benzetmeyle ya da doğrudan
Açıklama çabanızla, 'onun her şeyi nasıl'
gördüğünüz'nü anlama çabanızdır.”
John Berger /Çev. : Yurdanur Salman
Görebilseydim
Göremediklerimi görebilseydim eğer, rüzgâra verirdim bakışlarımı. Kediri insanların gözlerinden alırdım. Ömürlerine ilişkin katan işleri yapmalarına dair sözler verirdim. Sevmeleri için tanımaya, emeğe inanmalarını gizlerler.
Göremelerini görebilseydim eğer, gözün iklimini anlatırdım insanlara. Onu yeni insanı tanımada bu yolculuğun bir başka yanını keşfedebileceğimizi dillendiririm. Yaşamaları için sevmeye, hayatı anlamlandırmaya uygun çaba göstermelerini engelleyemez.
Göremediklerimi görebilseydim eğer, her yeni günde yeni bir hayatın kurulabileceğini verirdim. Dünyanın unutulmaya yüz tutmuş bir öğrenmeyi öğrendim. Öğrenmenin merakıyla, sevmenin isteğiyle oluşabileceği anlatıldı. Bunun için de algılamalarının açıklanması sağlanır.
Göremediklerimi görebilseydim eğer, Kant'ı bir ders kitabı gibi okumaya karar verirdim. İnsanlar önce aklından sonra da algının yordamini öğrenmelerini gerçekleştirmeye çalıştılar. Bir de; güzellik ve yüceliğin birleştiğinin bir insan ömrünün nerede/nasıl biçimlenmesinin anlatımı Anlattım. Çağının çağdaş olabilmeleri için, akılcılığın öncelemelerini seçerler.
Göremediklerimi görebilseydim eğer, dünyadaki gezgini taşıyordum. Sınırları kaldırdım aradan, dillerin ve inançların zenginliğini zenginliğim bilirdim. Kendi dilini yeniden kurardım, yazı yolumu ve düş gidişi yeni gördüğümle biçimlerledim. Kendi yapabileceği için insanın, bir yerde, bir kişinin/duyguya ait da yeni bir dilin harcandığını bilmediklerini bilmelerini sağlar.
Görebilseydim Eğer
Göremediklerimi görebilseydim eğer, durur kendime bakardım. Sonra da çevreme göz atardım. Gördüklerim güneşe karşı nasıl gülümsedir; üzüldüklerime, kederlendiklerim ise anında yerde kalacak bir kahkahayla birlikte olurdim son yolculuklarına.
Göremediklerimi görebilseydim eğer, derin derin üç nefes alırdım; biri geçmiş, diğer gelecek ve sonuncusu ise şu an için. Huzuru içime yerleştirdikten sonra, yaşamakta olduklarımın tadını çıkarır, üzenlere hoşçakal derdim. Üzdükleri için değil, onların da barındırdıkları daha güzel zamanlar içinde oldukları için.
Göremediklerimi görebilseydim eğer, göklerde uçardım, denizlere açılırdım, yağmur ormanlarında kaybolurdum, yolumu tekrar bulurdum. Sorunların eğlenceye dönüştüğü dünya çapındaki ligleri değiştirir, oyun yeniden başlardı. Büyülü şehirlere giderdim. Sokaklarının tarife edilemeyen gücü hissederek adım adım ilerlerken, liderlikte devam eden yıldızlara el sallardım. Hiç şüphesiz, göremediklerimi, tepki verebilseydim eğer, her şeyiyle farklı 'keşke'siz bir dünya olurdu.
Göremediklerimi görebilseydim olsaydı, bakışlarını kapardım. Duyduklarımı, hissettiklerimi tüm dünyaya anlatırım. Farkında olmayanlarla, olamayanları toplar; göremeyenlerle paylaşmadım. Görmek istemeyenlere sınıflar ederdim.
Göremediklerini görebilseydim eğer, ağlar atardım denilen yere. Gezegen tarlasından ağlarıma ayrılan minik ışık huzmelerini toplar, uyurken serperdim insanlığın üzerine. Güneşin zararlı ışınlarını düzeltir, gezegenleri kendi sırasına göre dizerdim.
Göremediklerimi görebilseydim eğer, sonsuzluğun ve yaşamasızlığın ortak noktasının evrende kayıtlı olduğu zaman olduğunu farkederdim.
Göremediklerimi görebilseydim eğer, kadınların olan dünyamızda, çocuklara ters olan bir başka hayatı da görürdüm. Topu onu yukarı fırlattığımızda bize geri gönderenleri ya da uçakların uçmasına yardımcı parçalar…
Göremediklerimi görebilseydim eğer, işitemediklerimi işitir, duyamadıklarımı duyarlıydım; tadamadıkları tadar; hissettiğimi hissederdim. Evrenin sonsuzluğunun her hücresinin kendi varlığını duyumsardım.
Ah, göremediklerimi görebilseydim eğer, yaşayamadıklarımı yaşayabilir miydim? Belki de yaşanacak bir şey kalmıyordu bilmediklerimi bilseydim eğer…
